Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

23

 عَنْ أَبِي سُرَيْحَةَ الْغِفَارِيِّ، أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «قَدْ أَهَلَّ شَهْرُ رَمَضَانَ، لَوْ يَعْلَمُ الْعِبَادُ مَالَهُمْ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَتَمَنَّى الْعِبَادُ أَنْ يَكُونَ شَهْرُ رَمَضَانَ سَنَةً» .

فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ خُزَاعَةَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ حَدِّثْنَا، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " إِنَّ الْجَنَّةَ لَتُزَيَّنُ لِشَهْرِ رَمَضَانَ مِنْ رَأْسِ الْحَوْلِ إِلَى الْحَوْلِ، حَتَّى إِذَا كَانَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْهُ هَبَّتْ رِيحٌ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ , فَصَفَقَتْ وَرَقَةَ الْجَنَّةِ، فَنَظَر الْحُورُ الْعِينُ إِلَى ذَلِكَ، فَقُلْنَ: يَا رَبِّ، اجْعَلْ لَنَا مِنْ عِبَادِكَ فِي هَذَا الشَّهْرِ أَزْوَاجًا تَقَرُّ أَعْيُنُنَا بِهِمْ، وَتَقَرُّ أَعْيُنُهُمْ بِنَا، فَمَا مِنْ عَبْدٍ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ إِلا زَوَّجَهُ اللَّهُ زَوْجَةً مِنَ الْحُورِ الْعِينِ فِي خَيْمَةٍ مِنْ دُرَّةٍ مُجَوَّفَةٍ، مِمَّا نَعَتَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ بِهِ الْحُورَ الْعِينَ الْمَقْصُورَاتِ فِي الْخِيَامِ، عَلَى كُلِّ امْرَأَةٍ مِنْهُنَّ سَبْعُونَ حُلَّةً، لَيْسَ مِنْهَا حُلَّةٌ عَلَى لَوْنِ الأُخْرَى، وَيُعْطَى سَبْعِينَ لَوْنًا مِنَ الطِّيبِ , لَيْسَ يُشْبِهُ الأَوَّلَ، كُلُّ امْرَأَةٍ مِنْهُنَّ عَلَى سَرِيرٍ مِنْ يَاقُوتٍ مُوَشَّحَةٍ بِالدُّرِّ، عَلَى سَبْعِينَ فِرَاشًا , بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ، وَفَوْقَ السَّبْعِينَ فِرَاشًا سَبْعُونَ أَرِيكَةٍ، وَلِكُلِّ امْرَأَةٍ مِنْهُنَّ سَبْعُونَ أَلْفَ وَصِيفٍ يَخْدِمُهَا , وَسَبْعُونَ أَلْفَ وَصِيفٍ لِزَوْجِهَا , مَعَ كُلِّ وَصِيفٍ صَفْحَةٌ مِنْ ذَهَبٍ، فِيهِ لَوْنٌ مِنَ الطَّعَامِ يَجِدُ لآخِرِهِ مِنَ اللَّذَّةِ كَمَا يَجِدُ لأَوَّلِهِ، وَيُعْطَى زَوْجُهَا مِثْلَ ذَلِكَ عَلَى سَرِيرٍ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ، عَلَيْهِ سِوَارَانِ مِنْ ذَهَبٍ مُرَصَّعٍ بِالْيَاقُوتِ الأَحْمَرِ، لِكُلِّ مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ، سِوَى مَا عَمِلَ الْحَسَنَاتِ».

قال المحقق: «لم أقف عليه، وكأنه حديث أبي مسعود أو ابن مسعود السابق». وهو الذي حذفناه لشدة ضعفه. ولكن لم نحذف هذا، لأنه لم يحكم عليه المحقق سوى أنه لم يقف عليه.

(5) عَنْ قَيْسٍ الْجُهَنِيِّ، قَالَ: «إِنَّ كُلَّ يَوْمٍ يَصُومُهُ الْعَبْدُ مِنْ رَمَضَانَ يَجِيءُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي غَمَامَةٍ مِنْ نُورٍ، فِي تِلْكَ الْغَمَامَةِ قَصْرٌ مِنْ دُرٍّ لَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ بَابٍ، لِكُلِّ بَابٍ يَاقُوتَهٌ حَمْرَاءُ».

لم يقف عليه المحقق وفي سنده من اتفق عليه فى تركه. ولذلك تركناه.

Йигирма учинчи ҳадис:

Абу Сурайҳа Ғифорийдан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг: «Рамазон ойи ҳилоли чиқиб бўлди. Агар бандалар Рамазон ойида уларга нималар борлигини билганларида эди, бандалар Рамазон ойи йил бўйи бўлишини орзу қилган бўлардилар», деганларини эшитдим. Хузоадан бир киши: «Эй Аллоҳнинг Расули, сўзлайверинг бизга», деб қолди.  Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай дедилар:

«Жаннат Рамазон ойи учун йил мобайнида безатилади. Ниҳоят унинг биринчи кечаси бўлганда Арш тагидан бир шаббода эсади. Жаннатнинг баргларини тебратиб юборади. Шаҳлокўз ҳурлар буни кўриб: «Эй Парвардигор, бу ойда бизларга бандаларингдан жуфтлар бергинки, кўзларимиз улар билан қувонсин, уларнинг кўзлари биз билан қувонсин!» дейишади. Рамазон ойининг рўзасини тутган банда борки, Аллоҳ уни ғовак гавҳардан иборат чодир ичидаги шаҳлокўз ҳурларга уйлаб қўяди. Аллоҳ азза ва жалла «чодирлардаги чекланган шаҳлокўз ҳурлар» деб сифатлаганларидан. Улардан ҳар бир аёлда етмишта шойи либос бўлади. Бирорта шойи бошқасининг рангида бўлмайди. Етмиш алвон хушбўйлик берилади, бир‑бирига ўхшамайди. Улардан ҳар бир аёл ёқут сўрида, гавҳар бўйинбоғлар тутиб олган. Астари истабрақ етмиш қат тўшак устида бўладилар. Етмиш қат тўшак устида етмишта ясталган ўриндиқ. Улардан ҳар бир аёлнинг етмиш минг хизматкори бор, эрининг ҳам етмиш минг хизматкори бор. Ҳар бир хизматкорда тилла товоқ. Унда бир тур емак борки, охирида ҳам бошидаги лаззатни топади. Эрига ҳам қизил ёқут сўри узра худди шулар берилади. Қизил ёқут тақилган икки билак узуги ҳам бор. Бу Рамазон ойининг рўзасини тутган ҳар бир киши учундир, қилган бошқа яхшиликларидан ташқаридир».

Манбаси топилмаган.

24

 أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ , يَقُولُ: «ارْتَقَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى الْمِنْبَرِ دَرَجَةً فَقَالَ: «آمِينَ» ، ثُمَّ ارْتَقَى الثَّانِيَةَ فَقَالَ: «آمِينَ» ، ثُمَّ ارْتَقَى الثَّالِثَةَ فَقَالَ: «آمِينَ» ثُمَّ اسْتَوَى، فَجَلَسَ فَقَالَ أَصْحَابُهُ: " عَلَى مَا أَمَّنْتَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: " إِنَّ جِبْرِيلَ أَتَانِي فَقَالَ: رَغِمَ أَنْفُ امْرِئٍ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيْكَ، فَقُلْتُ: آمِينَ، وَرَغِمَ أَنْفُ امْرِئٍ أَدْرَكَ أَبَوَيْهِ أَوْ أَحَدَهُمَا فَلَمْ يَدْخُلِ الْجَنَّةَ، فَقُلْتُ: آمِينَ، وَرَغِمَ أَنْفُ امْرِئٍ أَدْرَكَ رَمَضَانَ وَلَمْ يُغْفَرْ لَهُ، فَقُلْتُ: آمِينَ».

صحيح لغيره.

Йигирма тўртинчи ҳадис:

Анас ибн Молик разияллоҳу анҳу айтади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам минбарга бир поғона кўтарилдилар ва: «Омин», дедилар. Кейин иккинчисига кўтарилиб: «Омин», дедилар. Кейин учинчисига кўтарилиб: «Омин», дедилар. Кейин тик туриб, ўтирдилар.  Саҳобалари: «Нимага «омин» дедингиз, эй Аллоҳнинг Расули?» дейишди. Шунда у зот: «Жаброил олдимга келиб: «Олдида сиз зикр қилиниб, сизга салавот айтмаган кимсанинг бурни ерга ишқалсин!» деди, «Омин», дедим. «Ота‑онасини ёки улардан бирини топиб, жаннатга кирмаган кимсанинг бурни ерга ишқалсин!» деди, «Омин», дедим. «Рамазонни топиб, мағфират қилинмаган кимсанинг бурни ерга ишқалсин!» деди, «Омин», дедим», дедилар».

Саҳиҳ лиғойриҳ.